رمان ایتالیایی I Malavoglia کتاب خاندان مالاولیا زبان اصلی

• اثر Giovanni Verga

• سایز رقعی و وزیری

• جلد شومیز

• 244 صفحه

• شابک 9788884902238

«خاندان مالاولیا»، رمان برجسته جووانی ورگا که اولین بار در سال 1881 منتشر شد، یکی از شاهکارهای ادبیات ایتالیایی به شمار می‌آید. این رمان در دهکده ماهیگیری کوچک سیسیلی می‌گذرد و به عنوان سنگ بنای جنبش ادبی "Verismo" (رئالیسم) در ایتالیا شناخته می‌شود، جنبشی که ورگا نقش بسزایی در شکل‌گیری آن داشت. داستان زندگی خانواده مالاولیا را به تصویر می‌کشد، خانواده‌ای که در تلاش برای بقا و حفظ کرامت خود، با مشکلات اقتصادی و مصائب مختلف مواجه می‌شوند. ورگا از طریق این خانواده، واقعیت‌های سخت زندگی روستاییان و طبقات کارگر سیسیل در قرن نوزدهم را به نمایش می‌گذارد.

آثار ورگا به خاطر نمایش غیرعاطفی از زندگی و پرهیز از رمانتیسم شهرت دارند. او بر نیروهای طبیعت، جامعه و سرنوشتی که زندگی شخصیت‌هایش را شکل می‌دهند، تمرکز دارد. «خاندان مالاولیا» کاوشی عمیق در موضوعاتی همچون فقر، وفاداری خانوادگی، سنت و تغییرات اجتناب‌ناپذیر زمان است. داستان درباره خانواده مالاولیا است که در دهکده کوچک آچی ترتزا زندگی می‌کنند. رهبری این خانواده بر عهده پدرسالار پادرون آنتونی است و منبع درآمد آن‌ها ماهیگیری است. خانه آن‌ها، که در کنار درخت مدلار قرار دارد، نمادی از پیوند خانواده با زمین و طبیعت است. وقتی خانواده برای بهبود وضعیت مالی خود وارد یک معامله تجاری برای فروش محموله‌ای از لوبیای لوپین می‌شوند، سرنوشت زندگی آن‌ها به طرز غم‌انگیزی تغییر می‌کند. قایق حامل محموله در طوفان غرق می‌شود و باستیاناتزو، یکی از پسران خانواده، در دریا جان خود را از دست می‌دهد. این فاجعه آغازگر سلسله‌ای از مصائب است که خانواده را از نظر مالی و روحی به زانو در می‌آورد. در حالی که آن‌ها برای بازسازی زندگی خود تلاش می‌کنند، با چالش‌های داخلی و فشارهای خارجی از سوی جامعه و تغییرات اجتناب‌ناپذیر زمان روبه‌رو می‌شوند. آنتونی جوان‌تر، نوه پادرون آنتونی، نماد نسلی است که از سنت‌های خانوادگی ناراضی است و به دنبال راهی برای فرار از زندگی سخت ماهیگیری است. شورش او علیه ارزش‌های سنتی، به تدریج به فروپاشی خانواده کمک می‌کند. مبارزه خانواده مالاولیا بازتابی از چالش‌های گسترده‌تری است که بسیاری از روستاییان سیسیل در این دوره با آن مواجه بودند. آن‌ها در چرخه‌ای از فقر و ناامیدی گرفتار شده‌اند، بدون امیدی به بهبود اوضاع. داستان با ترکیبی از امید به رستگاری و واقعیت‌های تلخ پایان می‌یابد.

یکی از موضوعات کلیدی «خاندان مالاولیا» تضاد بین سنت و تغییر است. خانواده مالاولیا نمایانگر شیوه سنتی زندگی روستایی در سیسیل هستند، جایی که وفاداری خانوادگی و شرافت از اهمیت بالایی برخوردار است. اما فشارهای مدرنیته و فقر، همراه با میل به آزادی فردی -که در شخصیت آنتونی جوان تجسم یافته است- این ارزش‌ها را تهدید می‌کند. این رمان همچنین به بررسی موضوع سرنوشت و ناتوانی انسان در برابر نیروهای غیرقابل کنترل می‌پردازد. بدبختی‌های خانواده اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسند و آن‌ها در دام طبیعت و نیروهای اجتماعی و اقتصادی گرفتار شده‌اند. ورگا تصویری واقع‌گرایانه از زندگی روستایی ارائه می‌دهد، جایی که تلاش‌های انسان اغلب در برابر شرایط سخت، بی‌ثمر می‌مانند. وفاداری خانوادگی نیز یکی دیگر از موضوعات مهم رمان است. با وجود مصائب و کشمکش‌های فردی، اعضای خانواده به یکدیگر وابسته هستند و وظیفه و تعهد عمیقی نسبت به هم دارند. اما این وفاداری زمانی به چالش کشیده می‌شود که آرزوهای فردی با بقای جمعی در تضاد قرار می‌گیرد.

سبک ورگا در این رمان با استفاده از "Verismo"، یا رئالیسم، مشخص شده است. او زندگی را بدون تزیین و با تمام واقعیت‌های خشن آن به تصویر می‌کشد. زبان رمان نیز به سبک گفتاری دهقانان سیسیلی نزدیک است که به اصالت روایت کمک می‌کند. ورگا از مداخله نویسنده و تفسیر خودداری می‌کند و اجازه می‌دهد داستان به طور طبیعی از نگاه شخصیت‌ها روایت شود. ساختار رمان اپیزودیک است و چرخه‌های پی‌درپی از شکست‌ها و بدبختی‌های خانواده را به تصویر می‌کشد. این ساختار مضامین سرنوشت و گریزناپذیری شرایط آن‌ها را تقویت می‌کند.

«خاندان مالاولیا» پرتره‌ای عمیق و واقع‌گرایانه از مبارزه برای بقا در دنیایی خشن و غیرقابل پیش‌بینی است. ورگا از طریق داستان خانواده مالاوگلیا تصویری زنده از زندگی روستایی سیسیل و مضامینی چون سنت، تغییر و رنج انسانی ارائه می‌دهد. رئالیسم بی‌رحمانه رمان، همراه با همدلی عمیقی که نویسنده با شخصیت‌های خود دارد، این اثر را به یکی از کلاسیک‌های ادبیات ایتالیا تبدیل کرده و بررسی بی‌زمانی از شرایط انسانی ارائه می‌دهد.

Dopo le prime prove letterarie, ancora influenzate da un Romanticismo attardato e dalla Scapigliatura, Giovanni Verga, sin dalla novella Nedda (1874), tenta una nuova maniera narrativa, volta a rappresentare con sempre maggior realismo temi e personaggi ispirati alla natia Sicilia. Egli approfondirà e consoliderà con esiti sempre più rigorosi tale ricerca nelle raccolte successivamente pubblicate (Vita dei campi, 1880, Novelle rusticane, 1883, Per le vie, 1883, Vagabondaggio, 1887, I ricordi del capitano d'Arce, 1891, Don Candeloro e C., 1894) e nei romanzi "veristi": I Malavoglia e Mastro Don Gesualdo. Specie nei Malavoglia, ove il Verga sperimenta canoni stilistici radicalmente innovativi, l'estrema durezza della vita quotidiana delle popolazioni meridionali, e la loro condizione di "vinti", in balia di un fato cieco e incomprensibile, sono senz'altro fra gli aspetti più incisivi della narrazione.